evdeyim. babamla konuştum az önce. tam iki hafta olmuş konuşmayalı. o 14 günün özlemi bumerang oldu, beni buldu.
en değerlimin, babamın, bir kere seni çok seviyorum demesi yeter bana. gözlerime, yaşlarına.
kapatınca telefonu, oturdum yatağımda, kamburum sırtımda. öylece ağladım usul usul. hala duramıyorum. clocks'ı repeat'e aldım, öööylece oturuyorum sadece. boşalıyor yaşlar. içim boşalıyor gibi.
üstüne bir de dodo'mun yazısını okudum, katmerlendi mi tüm hisler?
programlar iptal edilsin, tatlıcığım ekilsin. yengeç, kabuğuna çekilsin.
bu geceyi, sadece evi özlemeye adıyorum.
clocks'ın sert ritmleriyle su yolunu bulsun diyorum. aksın, gitsin ne varsa içimde..
bir gece özle ama yarın yine berlin yaşamına dön tatlım. seviyorum seni!...
YanıtlaSil