Berlin'deyim. Döndüm. Odama, boş duvarlarıma. En önemlisi sessizliğime. Küçük odamdayım şimdi, dışarıda diz boyu kar. Kimse yok sokakta, soğuktan. Yine masamdayım. Karşımda sevgilimin Ara Güler'e benim için imzalattığı fotoğrafı. Sadık yarim kahve makinem solumda. Yanında peynirim, sağımda simidim. İstediğim tüm şeyler burada. Yani, mutlu olmak gerekir, değil mi? Ya da daha az özleyeyim bari...
Bir lokma simit daha.. Sus, sus. Al hadi bir lokma daha at ağzına. Nolur durayım artık. Bu kadar ağlamak beni bozar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder